Bordjes draaien

“Vroeger wilde ik circusmeisje worden. Geen moeder, zuster of juf. Nee: circusmeisje dat was mijn toekomst! Als mijn ouders terugkwamen van een zakenreis namen ze altijd een cadeautje voor mij mee. Zo had mijn moeder een keer rolschaatsen gekocht. Ervan overtuigd dat dat nog aan mijn geluk ontbrak. Ze kwam mij ‘s nachts nog even een kusje brengen en vroeg me fluisterend wat ik graag zou willen krijgen. Slaapdronken murmelde ik: “Een circuspakje…” en droomde meteen weer verder. Mijn vader verklaarde mijn moeder voor gek toen ze meteen de naaimachine pakte. Van een glanzend lichtblauw satijnen lapje en een zilver kerstslingertje flanste ze midden in de nacht een prachtig circuspakje. Een rokje en een cape. Nooit zal ze de uitdrukking op mijn gezichtje vergeten toen ik het uitpakte…Puur geluk, voor haar en voor mij! Ik weet het nog precies.

Ik ben verpleegkundige geworden. Al voel ik me vaak toch ook een circusartieste om alle afspraken en taken te managen. Ik lijk op een jongleur die van die bordjes op stokjes laat draaien. Al die bordjes in de lucht houden is een hele toer. Steeds één bordje erbij, ondertussen de andere bordjes aanzwengelen. Bordjes die staan voor mijn relatie, werk, drie bordjes voor mijn kinderen, huishouden, mantelzorgen, vrijwilligerswerk, opleiding, huisdieren, de tuin, familie enzoverder. Moeiteloos liet ik ze draaien en genoot met volle teugen. Het werd alleen wel steeds lastiger merkte ik. Totdat… er een paar gingen wiebelen. Met het zweet op de rug probeerde ik ze nog allemaal aan de gang te houden. Iets van: “Mijn bordjes draaien, dus ik besta”….en nóg ééntje erbij…

Boem!

Ineens vielen ze allemaal tegelijk naar beneden … Daar zat ik dan tussen de scherven. Diabetes type 2 deed mij de das om.

Ergens, tijdens “De voorstelling van mijn Leven” ben ik mijn eigen bordje vergeten. Wat nu? Zo kon het niet doorgaan, dat was wel duidelijk. De goedbedoelde, gevestigde adviezen voor Diabetes type 2 zijn gericht op symptoombestrijding, niet op genezing. Hoe ik ook mijn best deed: ik werd steeds een beetje dikker, had minder energie, kreeg er steeds meer medicatie bij, inclusief het spuiten van insuline. Een deprimerende situatie.

Toen ontdekte ik het groepsprogramma van Voeding Leeft: Keer Diabetes 2 Om. Hier leerde ik mijn leefstijl te veranderen, anders te eten en daardoor weer in balans te komen. Rasartiest als ik ben pakte ik dit “bordje” met beide handen aan en begon er voorzichtig mee te draaien. Zolang ik mijn eigen bordje aan de gang hou kan ik er heel wat bordjes naast laten draaien. Soms valt er ééntje. Dat is geen ramp want die zijn gewoon “uitgedraaid”. Weer anderen hebben een barstje en zijn me dierbaar. Er zijn ook bordjes die anderen nu draaien en dat scheelt een stuk. Ik mag er op vertrouwen dat iedereen zijn eigen bordjes in de lucht houdt. Of niet … en dat is ook prima. Soms besef ik me dat ik iemand (ongevraagd) les wil geven in “de kunst van het bordjes draaien”. Dan blijkt dat diegene daar helemaal geen zin in heeft en liever op het slappe koord wil dansen, wil jongleren of de clown uit wil hangen. Dan mag ik gewoon “het publiek“ zijn, ernaar kijken en het los laten. Nu zit ik veel beter in mijn vel en gebruik bijna geen medicatie meer. Eerst voor jezelf zorgen en dan pas voor de rest … Het blijft een truc hoor, dat dan weer wel…maar oefening baart kunst.”

Einde Voorstelling!

Annette

Door middel van mijn blogs wil ik graag vertellen over wat ik allemaal beleef en tegenkom tijdens mijn Keer Diabetes2 Om avontuur. Waar ik overwin of waar ik juist faal. Ik hoop je te inspireren om ook jouw leefstijl te verbeteren!